DAİSY’DEN MEKTUP VAR
Sevgili İNSANLAR merhaba.
Ben acılar içindeyim!..
İnsanlar birbirlerine hep düşmandı, biz sahiplendik birbirimizi, kardeş olduk iki küçük kız...
Sonra daha da büyüdük, kardeşim Anne oldu.
Birlikte koştuk tepelerde, denizde birlikte yüzdük.
Biz Üç Kişiydik… Betty, Ares ve Ben..
Birlikte duyduk yavru kuşun sabah serinliğindeki sesini...
Bayırlarda koşup, kelebeklerle oynarken biz, insanlar bunu da yaptı...
Kendi cinsine dar gördüğü bu dünyada bize de bir yer bulamadı.
Sığamadık koskoca Bimeyko'ya… Ve İNSANLARIN dünyasına...
Gerekçe olarak başka bir dostumuzu gösterdiler; kuzuları...
Onlar hayvansever değil!
Onlar şahsi menfaatleri için hayvan besleyen kişiler. Benim ailem gibi değil... Benim ailem, bizi hiç bir beklentisi olmadan seviyordu ama kardeşlerimi öldürdüler.
Biz kuzulara zarar vermedik!
Verebilir mi 6 aylık bir köpekcik bir kuzuya zarar?
Bunların bahane olduğunu anlamayacak insan, insan mıdır?
Yıllar boyu insan bize bunları yaptı. Zehirlediniz bizi, sopalarla vurdunuz, taş attınız. Arabalarınızla ezip, arkanıza bile bakmadan gittiniz.
Yetmedi silaha sarıldınız.
Neydi suçumuz?
İnsana güvenip korkmadan yaklaşmak mı? Yaklaştığında tekmelenmek, vurulmak mı? Biz vazgeçmedik insana güvenmekten!
Vazgeçmeyeceğiz de!
Seslenen her insana kuyruğumuzu sallayarak, dostça yaklaşacağız.
Belki vurulacağız yine. Ama gitmeyeceğiz bu dünyadan.
Bu dünya bizim de dünyamız. Bizim de hakkımız, bizim de payımız var. Sadece siz yaşamıyorsunuz. Bizi sevmeyenler olabilir ama biz varız ve hep var olacağız.
Ben ağlıyorum günlerdir.
Uyuyamıyorum.
Benim sahibim de ağlıyor günlerdir.
Çocuğu ölmüş gibi.
Anlayamazsınız!
Bir çocuğu okşayın, bir köpeği bir kediyi okşayın.
Hissedeceksiniz.
Bizler, bir çocuk yüreği taşırız aslında.
Ve içinizin titreyerek sevdiğiniz her hayvan, bir melektir omzunuzda...
…
Ben bir “golden” cinsiyim.
Kardeşlerimle, tam da kardeş kardeş dolaşıyorduk çayırlarda.
Vahşetten ben kaçtım, kardeşlerim kaçamadı...
Ben artık deniz kenarına gidemiyorum. Yuvamdan çıkamıyorum.
Ama benim babam bildiğim sahibim eminim ki hesabını soracak.
Bunları yapanlar kimse cezalandırılacak.
Vicdanlarda zaten mahkûm oldular.
Cehennemdeki yerlerini ayırttılar.
Ama bu gün ama yarın ya adalet ya da ilahi adalet yoluyla cezalarını çekecekler.
…
İnsanlarla biz hayvanların arasındaki en büyük farkın düşünce yeteneği olduğunu söyleyen insanoğlu nasıl bu kadar düşüncesiz olabiliyor ki? Sizlerle bizi ayıran düşünebilmek değil miydi?
O halde düşünmenizi istiyorum
Ben sizler gibi düşünemiyorum. Ve de üşüyorum. İçim titriyor…
Gözümden yaşlar boşalıyor, tutamıyorum…
DAISY
VEYSEL – NURDAN - CEREN ER
AİLESİ’NİN BİR ÜYESİ
